فیلم هفته (نقد)

نویسنده : amazonاین تصویر نمونه ای عالی از نحوه نمایش یک داستان مجلسی و نگه داشتن بیننده در تعلیق مداوم است. و همچنین، یک مثال عالی از چگونگی فاش کردن یک طرح کاملاً ساده، به طوری که تماشای آنچه اتفاق می افتد جالب باقی بماند.اخیراً بدون صرف زمان طولانی در جستجوی فیلم ، فیلم‌هایی را تماشا می‌کنم، یعنی افق‌هایم را گسترش می‌دهم و چیزی را تماشا می‌کنم که اگر انتخاب داشتم به سختی تماشا می‌کردم. بنابراین نمونه های بسیار جالبی وجود دارد. فیلم  "لباس" - دقیقاً چنین تصویری است.داستان  فیلم لباس / The Outfitمن به مفهوم ننوشتن داستان فیلم پایبند هستم، زیرا ذهن کنجکاو خواننده می تواند یک اشاره کوچک از یک اسپویلر پیدا کند. بنابراین، من همه چیز را به صورت آزاد توصیف می کنم. این فیلم داستان برشکاری (نه خیاط ) را به ما می گوید که کت و شلوارهای عالی می سازد. متاسفانه یا خوشبختانه نمایندگان مافیا هم این لباس ها را دوست دارند... و از لحظه ای که این اطلاعات را دریافت کردیم، 'بازی منطقی' آغاز می شود. طرح کلی از یک سوم اول فیلم حدس زده می شود و این احساس وجود دارد که کارگردان سعی نکرده است آن را پنهان کند. اما چیزی که جالب و قابل توجه است این است که شما حدس می زنید ، اما همچنان علاقه‌مند هستید... و واقعیت این است که با وجود دالان روایی قابل پیش‌بینی، تعداد چنگال‌های داخلی در این هزارتو بسیار بسیار ارزشمند است. یعنی تا آخرین لحظه نمی دانید حدس هایتان چگونه به نتیجه می رسد. و این عالی است.بازیگری  فیلم لباس / The Outfitبرای فیلم‌های بسیار متوسط، کمتر پیش می‌آید که با چنین بازی بازیگری باکیفیتی مواجه شویم. ظاهراً به دلیل صمیمیت و تعداد کم شخصیت، هیچکس در اینجا نقش اضافی را بازی نمی فیلم هفته (نقد)...

دختر گمشده بازتولید چرخه مادران و دختران، تکرار سرنوشت یکدیگر و بی نهایت زخم هایی است که بر یکدیگر وارد کرده اند. در اولین کارگردانی بازیگر زن مگی جیلنهال، شخصیت اصلی زن لدا است، در زمان حال (اولیویا کولمن) و گذشته (جسی باکلی). خط ثانویه شخصیت نینا (داکوتا جانسون) "آینه" زندگی لدا جوان است. هر دو دخترشان را در ساحل از دست می دهند، به شوهرشان خیانت می کنند و به طرز غیرقابل تحملی از مادری خسته شده اند و نمی دانند که آیا این هرگز تغییر خواهد کرد. به لطف ساختار سناریویی تکرار، بیننده می تواند حدس بزند که در آینده چه اتفاقی برای نینا خواهد افتاد و خستگی غیرقابل بیان او به کجا می رسد، زیرا "سرکوب تردیدها راه استبداد است". در واقع، تمام تصاویر زنانه، چه مادر و چه دختر، در یک زن روان رنجور ادغام می شوند. قادر به شکستن دور باطل قرض گرفتن مشکلات روانی مادرش نیست. جیلنهال عمداً به طور غیرقابل قبولی بر بحران پدری تمرکز می کند. در چارچوب فیلم، رها کردن فرزندان توسط پدران یک قانون تزلزل ناپذیر است و ایده یک زن به تنهایی برای تربیت زنی دیگر محکوم به شکست است.با این حال، مهم نیست که مادر بودن لدا چقدر سنگین است و هر چقدر هم که او نسبت به مادرش احساس انزجار کند، مراقبت از خودش و حرفه‌اش برای او بند محکم‌تری است. توجهی که او به دخترانش نکرده است منجر به تلاشی رقت انگیز برای مراقبت از عروسکی می شود که به طرز ظالمانه ای از دخترش نینا دزدیده شده بود و او آن را به عنوان یک تراژدی واقعی تجربه می کند. "توجه نادرترین و خالص ترین شکل سخاوت است" و این دقیقاً همان چیزی است که همه افراد در چرخه مادران و دختران از آن محروم هستند. خود لدا این کمبود را احساس می کند و سعی می کند عادات و عادات مادرش را در خود فیلم هفته (نقد)...

نویسنده : amazonسینمای سال‌های اخیر از یک سو مملو از نمایش و از سوی دیگر مملو از اخلاق‌سازی است. یکی یکی فیلم هایی اکران می شوند که یا باید با رنگارنگی و پویایی خود ما را به وجد بیاورند یا هنجارهای جدیدی از زندگی را به ما بیاموزند...و در میان این فیلم ها در سال 2020، «پدر» ظاهر شد. یک جواهر واقعی، یک فیلم محاوره ای آرام و در عین حال فوق العاده فشرده بر اساس یک نمایشنامه تئاتر.این نمایشنامه توسط فلوریان زلر نوشته شد و اولین بار در سال 2012 در فرانسه روی صحنه رفت. نویسنده در سال 2017 فیلمنامه را برای آنتونی هاپکینز ارسال کرد و امیدوار بود فرصتی برای ساخت فیلمی با این بازیگر درخشان پیدا کند. و همه چیز درست شدنقش های اصلی فیلم "پدر" دوئت درخشانی از آنتونی هاپکینز و اولیویا کولمن را ایفا کردند. اجرای آنتونی هاپکینز به سادگی فوق العاده است. بنابراین، تعجب آور نیست که او یک تندیس اسکار برای نقش همنام خود دریافت کرد. اولیویا کولمن که نقش دختر پیرمرد را بازی می کرد فقط شایسته تشویق است. به نظر می رسد لبخند او یکسان است، اما چقدر در «پدر» و «فلی بگ» متفاوت به نظر می رسد. بقیه بازیگران زیر سایه این دو نفر ماندند. علاوه بر این، ما در مورد ستاره هایی قدر قدرت صحبت می کنیم. مارک گاتیس (دکتر هو، شرلوک). و روفوس سوئل، که علیرغم نقش‌های به یاد ماندنی زیاد، به‌ویژه به عنوان پتروشیو مزاحم اما جذاب در مینی سریال شکسپیر به شیوه‌ای جدید تحت تأثیر قرار گرفتم. به طور کلی بازیگران این فیلم را خیلی کم می بینید. فیلم شبیه تئاتر است شاید چون بر اساس یک نمایشنامه بوده یا دلیل این امر تمایل کارگردان به تقویت فضای ظالمانه است.«پدر» داستان رابطه یک مرد مسن و دخترش است. پیرمرد به زوال عقل مبتلا شد و دخت فیلم هفته (نقد)...